Ölümden ve her türlü tezahüründen korkmadığını hissettiğinde, aslında neden korktuğunu da merak etmiyorsun. Sonra bir gün gözlerini açtığında, hepsini, gözlerinin içine bakarken yakalıyorsun, hem de olabilecek en güzel haliyle.
"Çalışmayan şeyleri fark ediyoruz. Çalışanları farketmiyoruz. Bilgisayarları farkediyoruz, onlara ödediğimiz parayı farketmiyoruz. E-Kitap okuyucularını farkediyoruz, kitapları farketmiyoruz."-DNA
"Gençler! Aptal aileleriniz tarafından rahatsız edilmekten usanmadınız mı? HAREKETE GEÇİN! Çıkın... Bir iş bulun... Kendi ayaklarınızın üzerinde durun. Hazır her şeyi çok iyi biliyorken, geç kalmayın!"
Hayat denilen şu göz kamaştırıcı kakofoniye birazcık anlam kazandırmak için belki de, insan medeniyetine birazcık daha katkım olsun diye yeni yollar araştırıyorum daima. FreeRice benzeri "tıkladıkça bağış yap" sitelerinden "sıkılmam" (evet, böyle söylemek hoş değil) sonucunda yeni arayışlara girmişken, ekşisözlük imdadıma yetişti: BOINC.
All my designs, simplified...
Sanki bütün evren, bütün varoluş, bütün bu anlamsız şeyler, yukarılarda birinin tamamen kaza eseri, muhtemelen buzdolabından bir kaç mandalina almaya çalışırken başlattığı bir sürecin devamı. Ve benim durduğum yerden, bilgisayar kullanmayı bilmeyen annenin saatlerce çırpınıp bilgisayarı kapatamamasına benziyor hikayenin gerisi.
Sisli havayı delip geçen yağmur damlaları gibiyiz her birimiz. Düştüğümüzü biliyoruz ama yolumuzun sonunu göremiyoruz. Rüzgar çarptıkça savruluyoruz, umuyoruz ki bu sefer rüzgar hepimizi daha güvenli bir yere taşısın. Çünkü düşmeye hep beraber başladık, yalnız kalmayı göze alacak kadar da güvende hissetmedik hiç.
O kadar kalabalığız ki, bir başka kayıp kuşak olup olmamamızın bir önemi yok. Olsaydı bile, inanılmaz bir hızla düştüğümüz gerçeği gibi onu da görmezden gelecektik. Sebebini bilmesek de, bir şekilde ilerlemeye devam etmek dışında umursadığımız bir şey yok.
...dün gece yatmadan önce, "yarın yine zor, sıkıcı ve kötü bir gün olacak" demiştim kendime.
Efendim, birçoğunuz bilmiyor belki ama, bizimkiler Üçkuyular'da bi dükkan açtı bi hafta kadar önce. Daha yeni olduğu için, ara sıra yardıma gidiyorum ben de. Ayrıca farkettim ki, birçoğunuz ne Üçkuyular'ı, ne de İzmir'i biliyor. Pü size, lakin bir şema çizeyim hemen.
"Bir kabûsu yaşıyorken yaptığınız her seçim, yanlış seçimdir."Max Payne'in filmi geliyor yakında. Hayatımda nadir olmak üzere, heyecanlıyım. En sevdiğim kara hikaye, en sevdiğim metafor fırtınaları, en sevdiğim "ağır" sözler beyazperde'ye taşınıyor.Filmin Trailer'ını izledikten sonra, filmin hayallerimin bile ötesinde olduğunu düşünmüştüm. Tanrılar pantheonu "Aesir" ve savaşların kaderini çizen "Valkyre"leri ilk gördüğümde gözlerime inanamadım. Filmde Aesir, yeraltı dünyasına paravanlık eden bir şirket olarak betimlenmiş, Max'in de ağına düştüğü uyuşturucu Valkyre ise "kafası güzel" yenilmişleri savaşlardan çekip çıkaran kuşlar olarak betimlenmişti.Lakin trailer'ı izleyeli uzun zaman oldu, ve bir şeyineksik olduğunu yeni farkettim: Müzikler.Ne Max Payne'in basit bir aksiyon oyunu olmadığını gösteren o destansı tema müziğini, ne de Poets of the Fall'un şahane Late Goodbye'ını duymadım. Ve trailer bana diyor ki, bu müzikleri filmde de duyamayacağım.Sanırım korktuğum başıma geliyor. O güzelim kara hikayeyi alıp "Sam Lake'in parmağının değdiği", sıradan bir aşk hikayesini içerecek bir aksiyon filmine dönüştürüyorlar. Ve yine korkuyorum ki, herkes bu filmi beğenecek. Eskilerden tek bir nota olmasa bile...P.S.: Ha, bi de evet, Eric Mabius, Max Wahlberg'den daha çok yakışırdı o role.
En büyük eğlencesi, tek tesellisi, yaşam kaynağı uyumak olan birinin elinden kim alabilir uykularını?
Evet, başlık Barış Uygur formatından arak. Bu aralar Kaan Sezyum ve Barış Uygur'u ayrıca takip etmeye başlamamla da alakası var bunun.
"Bir tarayıcı ne görebilir? Kafamın içindekileri mi? Beni, bizleri anlayabilir mi? Açıkça görülüyor muyuz, yoksa sadece belirsizlik mi gördükleri? Umarım açıkça görebiliyorlardır, çünkü ben artık bakamıyorum kendime. Tek gördüğüm kasvet oluyor. Umarım tarayıcılar benden daha iyidir. Çünkü eğer tarayıcı sadece belirsizliği görüyorsa, binlerce kez lanetlendim demek.
Bu yolu sadece ölüyken yürüyebilirim, çok az şey bilerek, ve o küçücük yanlış kırıntılarını benimseyerek."
Kafam çok karışık. Ben yalnız kalmak istedikçe etrafımdakiler bölünerek çoğalıyor sanki. Sonu gelmeyecekmiş gibi hiç. Ben insanevladına değer verdikçe sadece sorun olacaklar benim için.
Karma? İnanmıyorum ben buna babaçi. İyi bir insanım lan ben? Hayata karşı da hep pozitif oldum. Nefret etmedim hiç kimseden, hâlâ da etmiyorum. Ama hayatın bana geri dönüşü sadece daha fazla sıkıntı oluyor.
Oysa sadece biraz yalnız kalmak istiyorum. Gözlerimi kapattığımda dinlenebilmek istiyorum. Sabah uyandığımda "farklı gün, aynı b.ktan şeyler" dememek istiyorum.
Ben bir şeyleri değiştirmek için çarklarımı döndürdükçe etrafımdakiler dişlileri kırıyormuş gibi geliyor bazen. Kuruntu gibi, kibir gibi biraz da.
Müziğin sesini bile kökleyemiyorum be blog...
Kendimi atılmış zar gibi hissediyorum. Her şekilde yere çarpacağım, ama yüzüstü gelmemek için olan gücümle savuruyoum kendimi. Herkese farklı farklı gösterdiğim yüzlerim etrafımda fırıl fırıl dönüyor, ama sadece dikkatli bakanlar her birinin farklı olduğunu anlıyor. Çoğunluğun gözüne ise sadece görmek istedikleri, en mutlu yüzüm "6" takılıyor. Ve ben de yolumun sonunda 6'yı tutturup kimsenin üzülmemesini sağlamak istiyorum.
Radiohead bir süre önce, en sevdiğim şarkılarından biri olan Nude'un remixlenmesi için bir yarışma düzenledi. Bu video da, o yarışmaya katılan Glasgow'lu bir Grafik Tasarım öğrencisinin aynı zamanda final projesi. Âtıl durumdaki harddisk, tarayıcı, Spectrum ZX gibi bilgisayar parçalarını toplayıp, dinlediğimde kulaklarıma inanamadığım bir remix yaratmış. Şarkıyı seveiyorsanız, mutlaka dinleyin.
(ilk 1.5 dakika şarkıya hazırlık kısmından ibaret, o yüzden atlasanız iyi olur :)
Big Ideas (don't get any) from James Houston on Vimeo.
Cok eğlenceli bir maratondu yine. Stresten kusanlar, kendi canına kıyarcasına inekleyenler, oldu. Ben de "oturup izleyenlerden" biri olarak bolca eğlendim, Öss'ye girmeyen "büyük"lerin çocuklaşmak için hiç bir fırsatı kaçırmadığına bir kez daha şahit oldum. Ama hâlâ anlamadığım iki şey var; ilki, bu insanlar neden biz öss öğrencilerinden daha heyecanlıydı? Her sene olmuyor mu lan bu nane, yoksa bizden sakladıkları bi bahis yönü falan mı var? Hayır varsa öyle bi şey söylesinler, içeriden tüyo falan vereyim, ihya olalım karşılıklı.
İkincisi, annem o hindistancevizini nereden buldu? Bi yakalayayım konuşacağım, eğer çok aramadıysa sınav olmayan zamanlarda da almasını talep edeceğim, süper bi oyuncak lan, ahah.
Ayrıca televizyonda çıkıp "hindistancevizi öss'de iyi gelir" diyen kimse, gerçek hayatta yediği sihirli mantarlardan ben de istiyorum. Muhteşem kafa yapmış belli. Hindistancevizi nasıl kafa çalıştırabilir, bir miktar yedikten sonra uyudum ben resmen yau.
Vadevır, şahane gazla girdim, karpuz gibi yardım geçtim Öss'yi. İster misiniz bir dilim? Rakı da var bak ;).
Yeni ve bu sefer gerçekten ilgi göstereceğim bir blogum daha var artık :). Kişisel bir başka blod değil tabi, Marvindie adında, bir saatte üç küçük adım atabilmiş bir ufaklık, uluslararası arenadaki bağımsız oyun sektörü hakkında türkçe bilgi almanızı sağlamak amacıyla doğdu. Umarım ömrü de uzun olur.
http://marvindie.blogspot.com
"...Büyük Atılım'ın bereketi üzerimize tufan yağmuru gibi yağdı, duyularımızı ansızın sakat bıraktı. Önderimiz bize seslendiği zaman saf sadakatimizle afalladık, büyük, öfkeli ve görmeyen gözleriyle baktığında sessiz suratlarımızı ona çevirdik. Kara rüzgarların zafer haykırışları gibi, kükreyen bir ses ve kutsal kelimlelerle yüreklerimizi sarmalayıp temiz hayranlığımızı pençesine aldı. Tâmâhkarlığın cümleleri üzerimize yağdı ve bize sonsuz zenginliklerin sahte hayallerini gösterdi. "Tahıllarımızı yağmalayan serçeleri yok edin ki ekinlerimiz çoğalsın; zenginliklerin üzerimize yağmasını seyredelim!"
Ve tüm serçeleri yuvalarında kendi ellerimizle canlarından ettik, göklerin ninnisi sustu, bulutlar çekip gitti. En büyük düşmanları ortadan kalkan çekirgeler, şükranlarını çenelerini iyice açıp tüm bereketli ekinlerimizi yutarak gösterdiler. Milyonlarca kişi açlıktan kırıldı ve biz de semiren önderlerimizin aksine zayıfladıkça zayıfladık. En sonunda, kızgın güneş üzerimizde parladı, anladık ki gerçek düşmanımız gözü kapalı itaat etmekmiş. Ve kendimiz için düşünmeye o gün başladık..."
Kendimi atılmış zar gibi hissediyorum. Her şekilde yere çarpacağım, ama yüzüstü gelmemek için olan gücümle savuruyoum kendimi. Herkese farklı farklı gösterdiğim yüzlerim etrafımda fırıl fırıl dönüyor, ama sadece dikkatli bakanlar her birinin farklı olduğunu farkediyor. Çoğunluğun gözüne ise sadece görmek istedikleri, en mutlu yüzüm "6" takılıyor. Ve ben de yolumun sonunda 6'yı tutturup kimsenin zarar görmemesini sağlamak istiyorum.
"Sana her şeyin kötü gittiğini söylemeyeceğim -- herkes biliyor her şeyin kötü gittiğini. İnsanlar ya işsiz, ya da işini kaybetmekten korkuyor. Para sadece madeninini satın alıyor... bankalar soyuluyor... dükkan sahipleri tezgahlarının altına silah saklıyor... serseriler sokaklarda cirit atıyor ve kimse ne yapacağını bilemiyor. Bunun sonu yok. Hava solumamız için uygun değil, yemeğimiz yenilecek gibi değil... Oturup televizyondaki muhabirin onbeş intihar ve altmışüç cinayeti anlatmasını izliyoruz -- en azından bize anlatılan kadarını...
Her şeyin kötü gittiğini biliyoruz; kötüden de kötü aslinda. Deli bunlar! Sanki herşey, herkes gittikçe deliriyor gibi. Artık dolaşmaya çıkmıyoruz; evimizde oturuyoruz, kendi dünyamızın gittikçe küçülmesini izliyoruz ve diyoruz ki: "Lütfen, en azından bizi odalarımizda rahat bırakın!.. Bırakın tost makinemiz ve televizyonumuz ve gösterişli lastiklerimiz olsun ve hiçbir şeye ses çıkarmayalım -- sadece rahat bırakın bizi."
Ama seni rahat bırakmayacağım... Senin kızmanı istiyorum! Senin itiraz etmeni ya da isyan etmeni ya da seçtiğin biricik Milletvekiline şikayet mektubu yazmanı istemiyorum, çünkü sana ne yazman gerektiğini söylemem. Bunalımınla ya da enflasyonla, Ruslarla ve sokaktaki suçlularla nasıl başa çıkacağını da bilmiyorum. Tek bildiğim öncelikle seni kızdıracak olmaları... Sonra diyeceksin ki: Ben bir insanım--ALLAH KAHRETSİN!--BENİM HAYATIM KIYMETLİ!
Ayağa kalkmanı istiyorum, şu an tek istediğim senin sandalyenden kalkman. Şimdi hemen ayağa kalkmanı istiyorum, sonra pencereye gideceksin ve kafanı uzatıp haykıracaksın: İNANILMAZ ÖFKELİYİM VE BUNA DAHA FAZLA KATLANMAYACAĞIM! Şimdi, HEMEN ayağa kalkmanı istiyorum, ayağa kalkacaksın gidip pencereni açacaksın, kafanı dışarı uzatıp bağıracaksın: İNANILMAZ ÖFKELİYİM VE BUNA DAHA FAZLA KATLANMAYACAĞIM! Bir şeylerin değişmesi gerekiyor! Öfkelenmen gerekiyor... Bağırman gerekiyor: İNANILMAZ ÖFKELİYİM VE BUNA DAHA FAZLA KATLANMAYACAĞIM!
Sonra, neler yapabileceğimize bakacağız..."
-Network
Night_Eagle'ın mükemmel bir öykü eşliğinde belli başlı soruları cevaplayıp olayı bana şutlaması, doğru düzgün cümleler kurmaktan inanılmaz bir hızla uzaklaştığım şu günlerde bir tereddüd yaratmadı değil. Hepsinin ötesinde, alışık da değilim ben böyle anketlere falan. İnsanlara doğru düzgün soru sormayı da beceremem ki ben, kendime sorayım?. Bu yüzden soruları utanmadan Çağlayan'ın blogundan summon ediyorum...
Aha geldiler...
1- Selam Kabraxis!
Selam canım. Naber?
2-İyilik işte okul falan koşturuyoruz. Senden?
Aynen işte bildiğin gibi.
3-...
...
4-...E, sorulara geçeyim ben o zaman? -Geç. -Öteki insanlarda görüp imrendiğin bi şeyler var mı Kabra?
Var. Küçük çocuklara imrenirim ben. Herşeyi ilk kez görüyormuş gibi sorgulamaları ve merak etmeleri (ki çoğunu gerçekten ilk kez görüyorlar) çok güzel bir şey bence. İnsan büyüyünce unutuyor sorgulamayı, "aman tanrım! bu masmın üzerindeki tahta çubuk ne ola ki?" gibi sorular sormayı. Kalem o.
Bir de böyle yıllarca uyuyabilen insanlara acayip imrenirim. Mevta mı deniyordu onlara bi şey deniyordu?..
5- Sizi tanımlamak için bir meyve seçseniz?
Portakal! Dışı turuncu ve pütürlü, içi sulu ve tatlı. Çekirdekleri var ama yememekte serbestsiniz.
6- Layne Staley'i bu kadar çok sevmenizin nedeni nedir?
Eh, sanırım içtenliği ve bir-nevi ibretlik hayat hikayesidir. Şarkılarında "hayat kısa, eğlenin ama dikkatli olun" diyoer, üstelik yalan da söylemiyor. "Ne kadar hızlı kaçarsak o kadar genç ölürüz" diyor, ve inanmayan kalmasın diye bir de depar patlatıyor. Huzur içinde uyusun.
7- Favori kahramanlarınızın ortak bir özelliği var mı?
Akıllıca sorular sormaları, ve soru sormaya devam etmeleri sanırım, ki bilge insanlar deniyor bunlara.
8- Bir FRP karakteri olsaydınız?
Sandman-vari bir karakter yahut astral evrende takılan bir Şaman olurdum sanırım. Her şekilde Chaotic olsam da, ne kadar güçlü olduğuma bağlı olarak, evil denilen sınıfa da dahil olabilirim. Ne de olsa iyi-kötü dediğimiz korkunç göreceli bir şey. Aklıma gelmişken, Dr. Doom'a da selam olsun.
9- İki kitaptan iki karakter seçin kendinize.
Karanlığı Taramak'tan "Eah Eytere" Bob Arctor ve Otostopçunun Galaksi Rehberi'nden Paranoyak Android Marvin.
-E Kabraxis?
Aa, bi de o var. Ama onun kitabı güzel değildir, boşver açmayalım hiç.
10- Bu evrendeki tüm sorunların sebebi sizce nedir?
Aslında ben de Evren'in yaratılmasının kötü bir adım olduğunu düşünenlerdenim, ve açıkçası biraz kızgınım da.
PKD'nin sözüyle, "Kimin suçlu olduğunu bilmek istiyorsan, kimin kazandığına bakmalısın" diyerek kısa kesmek istiyorum.
11- Bir "iyi ki..." bir de "keşke..." alalım sizden?
İyi ki altı yaşımdayken Jules Verne kitapları geçmiş elime. Biraz derin oldu sanırım, ancak o yaşta kitap okumaya başlamasam böyle bir insan olmazdım. Burada benim yerime başka şeyler söyleyen başka bir insan olurdu.
Hayatımda tek bir sefer keşke dedim, bir daha söylememek için kendime söz verdim. Aslında ihtiyaç da duymadım o günden sonra.
12- Buraya kadar sabredenlere ve "salla ya sonunu okuyayım yeter" diyenlere bir tavsiye?
Gidin sıcak yatağınızda rahat ve uzunca bir uyku çekin. Rüyalarınızı hatırlamanıza gerek yok, güzel olanlar zaten hep sizin içinizde.
Röportaj hedesi, seni kime şutlayacağımı bilemedim kaybol olm sen de, !hıh.
p.s.: evet, gelen önerileri değerlendirerek, topu Estetica'ya atıyorum. Este'cim, bak ayağına kadar geldi artık gole çevirmelisin bunu :).
Sanal ortamda beni tanıyanlar biliyor, uzun zamandır "L7Square" adını verdiğim, kendi tasarımım olan basit bir logo kullanıyorum avatar ve dahi arma olarak. Zaman içerisinde genellikle can sıkıntısından değişik biçimlere girdi bu logo, ben de bunları bir araya toplayıp yayınlamak istedim.
Bu L7 logosunun sade hali. Diğer tüm logolar aslında bunun üzerinde oynanmış hâli.
L7'nin ilk modifikasyonu, benim de en sevdiklerimden birisi.
Bu logoyu rüyamda görüp, kalkar kalkmaz bir kağıda karaladım. Üzerinde en çok vakit harcadığım logo muhtemelen.
Kalınlaştırılmış kenarlar ile yaptığım ilk deneme. Kenarları fazla bulanıklaştırdığım için istediğim gibi olmadı, ama silmeye de kıyamadım :)
Bir önceki logo üzerinde çalışırken "yanlışlıkla" yaptığım bir şey.
Can sıkıntısı anında PhotoFiltre ile yapılmış bir logo. Yakında yeniden yorumlanacak :)
"Yahu o kadar şehir silüeti çizdim, bari bi işe yarasın" diyerekten yaptığım logo. Arkadaki kabarıklığın ne anlama geldiğini gerçekten bilmiyorum.
Toplumsal mesaj vermeye ön-hazırlık olarak yapılmış hoş bir logo. ("Dream Machine Lullaby" yazıyor şimdilik, kasmayın boşuna :)
Douglas Adams ve diğer tüm galaksi otostopçuları için yapılmış bir logo.
Uzun uzun tasarlanıp bir çırpıda tamamlanmış alacalı-karanlık logo. Seviyoruz.
Godspeed You! Black Emperor'un uzun zaman avatar olarak kullandığım F#A#oo albümü kapağı ile yapılmış bir çalışma. GYBE'ın dağıldığı haberini tam da bu logo ile uğraşırken almış olmam, ayrı bir değer katıyor benim gözümde.
Parlatmalı bir çalışma. Az önce yaptım :)
Uzun süredir yapmak istediğim şeyi bir çırpıda tamamlayıverdim (hm, böyle söyleyince önemli bi şey yapmışım gibi oldu).
Ne yapmak istiyordum? Blog'umun temasını değiştirmek, evet. Dün akşam
"yıllardır aradığım arkaplan resmini" bulmanın verdiği gazla, bu sabah iki saat içinde neredeyse tamamen yeniledim blogu. Geriye göze batmayan bir kaç küçük ayrıntı kaldı, onları da müsait bi anımda hallederim. Güzel oldu kesinlikle, di mi? eheh.
Çektiği fotoğrafı arkaplan resmi olarak kullanmama izin veren Venus'e teşekkürler.
"Hem yedi notayla ne kadar farklı beste yapılabilir ki?"-Martina Hingis, M.Ö. 30
Blogu açalı henüz 7(?) saat olmasına rağmen bi şeyler yazmak istedim yine, zira uyandırılma saatime 3 saat kala uyumak istemiyorum ve yapacak başka bir şeyim yok. Aslında Dershaneyi ekmeyi de seçebilirim, iki hafta sonra tam gripten kurtuldum derken soğuk almayı başardım sanırım. Doğal yetenek olsa gerek :).
Ne diyordum, hah, Elektrikli Koyunlar!
Aslen Philip K. Dick'in romanında birer android olan, gerçeğinden farksız hayvancıklardı evet, ancak benim bahsedeceklerim onlar değil.
the Electric Sheep adında, Sheep'leri izlemenizi sağlayan minik bir ekran koruyucu/programcıktan bahsedeğim. Öncelikle Sheep nedir ondan bahsetmek gerekiyor tabi; Sheep o sırada bir başkasının bilgisayarında yaratılıp sizin bilgisayarınıza gönderilen fraktalların sıralanmasıyla oluşan hareketli görüntülere deniyor. Fraktallar da tamamen bilgisayar marifeti ve biraz da programlama bilgisiyle oluşturulan resimler oluyor. Örnek bir fraktal şöyle olabilir:
Fraktal budur. Maşallah.
Evet, Sheep'ler herhangi bir fraktalın bir sonraki karede yavaşça değişerek art arda sıralanmasıyla oluşuyor, sonuçta ortaya çıkan görüntü de şöyle bir şey oluyor:
the Electric Sheep, bunların oluşumuna bizzat şahit olmanız için yaratılmış ekran koruyucu ayarında bir program. Kurulumu basit, ancak resim akışı yoğun olduğundan pek kota ve bağlantını dostu olduğunu söyleyemem. Ayrıca doğru düzgün izlemek için 2 GB kadar boş yer bulundurmanız şart.
Şuradan bulaşabilirsiniz: http://electricsheep.org/
Uzun zamandır bir ucundan başlamak istediğim, ancak bu kadar uykunun arasında zaman bulamadığım blogumu sonunda hayata geçirdim sanırım. Hakikaten uzun zamandır bir yerlere bir şeyler karalamamış olmamın getirdiği dolulukla, aklıma şu an bile üstüne yazacak onlarca şey geliyor, korkuyorum (Ancak öncelikle blog tarzına alışmam gerekiyor sanırım.) Yaşam alanımın sağına soluna dağılmış onlarda düşünceyi bir araya getirebilirsem, güzel şeyler de yazabilirim diye umuyorum. En azından yıllar sonra açıp baktığımda kendimden utanmasam, yeterli olacaktır :).
Kayıtlar
Tüm Yorumlar
