Vaziyeti değiştiremeyeceğimizi anladığımız zaman, kendimizi değiştirmek için çabalamaya başlarız.
-Viktor Frankl
skip to main |
skip to sidebar
Yıldızları seviyorum. Ebediyetin gölgesine benziyorlar. Yani, parıldıyorlar, sonra çöküp dağılıyorlar. Ama ben buradan, öyle olmuyormuş gibi davranabilirim. Her şey ezelîymiş gibi. Hayatlar bir kaç nefesten daha uzun sürüyormuş gibi. Tanrılar gelir, tanrılar gider. Fânîler de bir anlığına parıldayıp sönerler. Dünyalar sona erer. Yıldızlar ve gökadalar da ölümlüdür. Ateşböceği gibi, bir süreliğine ışıl ışıl olurlar ve sonra soğuyup toza dönüşürler... Ama ben öyle olmuyormuş gibi yapabilirim.
Kayıtlar
FriendFeed widget
Elektrikli Koyunlar
Kim ki bu?
- Kabraxis
3 yorum:
Ah bebişiiim. guzuuum. kır zincirlerini anneeem!
Peki ya, kendimizi de değiştiremeyeceğimizi anladığımızda, ne olur? Zincirlerin bırakın ellerimizi, bütün parmaklarımızı tek tek sardığını gördüğümüzde... peki ya o zaman ne olur?
O zaman zincirleri eritmen gerekir. İnsan bu yüzden evriliyor : ).
Yorum Gönder