Sanki bütün evren, bütün varoluş, bütün bu anlamsız şeyler, yukarılarda birinin tamamen kaza eseri, muhtemelen buzdolabından bir kaç mandalina almaya çalışırken başlattığı bir sürecin devamı. Ve benim durduğum yerden, bilgisayar kullanmayı bilmeyen annenin saatlerce çırpınıp bilgisayarı kapatamamasına benziyor hikayenin gerisi.
skip to main |
skip to sidebar
Yıldızları seviyorum. Ebediyetin gölgesine benziyorlar. Yani, parıldıyorlar, sonra çöküp dağılıyorlar. Ama ben buradan, öyle olmuyormuş gibi davranabilirim. Her şey ezelîymiş gibi. Hayatlar bir kaç nefesten daha uzun sürüyormuş gibi. Tanrılar gelir, tanrılar gider. Fânîler de bir anlığına parıldayıp sönerler. Dünyalar sona erer. Yıldızlar ve gökadalar da ölümlüdür. Ateşböceği gibi, bir süreliğine ışıl ışıl olurlar ve sonra soğuyup toza dönüşürler... Ama ben öyle olmuyormuş gibi yapabilirim.
Kayıtlar
0 yorum:
Yorum Gönder