Koşmaya başlamadan önce bir adım atmalı,
Bitişe yönelmeden önce son bir derin nefes,
Dolambaçlı sokaklarda savrulmadan önce,
İyice bağlamak gerek ayakkabıları...
Yıldızları seviyorum. Ebediyetin gölgesine benziyorlar. Yani, parıldıyorlar, sonra çöküp dağılıyorlar. Ama ben buradan, öyle olmuyormuş gibi davranabilirim. Her şey ezelîymiş gibi. Hayatlar bir kaç nefesten daha uzun sürüyormuş gibi. Tanrılar gelir, tanrılar gider. Fânîler de bir anlığına parıldayıp sönerler. Dünyalar sona erer. Yıldızlar ve gökadalar da ölümlüdür. Ateşböceği gibi, bir süreliğine ışıl ışıl olurlar ve sonra soğuyup toza dönüşürler... Ama ben öyle olmuyormuş gibi yapabilirim.
2 yorum:
adeta kalakaldım. sanırım ters etki yaptı bu kelimeler. harekete geçirmelilerdi beni :/
Benim teyzemin ayakkabı bağcıkları var.
Cümle içinde kullanabildiğime göre seni anlayabiliyorum evlat, müsterih ol.
Yorum Gönder