Araf

"I think that the indefinable space between happy and sad is the most moving and compelling place for an artist to be. If there's anything I consistently strive for, it's a melancholy limbo."

MarvinDie, iki hafta kadar önce, ironik bir biçimde Spam Blog olmakla suçlanarak kapatıldı. Tekrar açılması için uğraşıyorum, ve açıldığında ilk göz atacağım oyun bu olacak.

p.s.: ses için özür. kapatmanın bir yolu yok ne yazık ki.

"Bir tarayıcı ne görebilir? Kafamın içindekileri mi? Beni, bizleri anlayabilir mi? Açıkça görülüyor muyuz, yoksa sadece belirsizlik mi gördükleri? Umarım açıkça görebiliyorlardır, çünkü ben artık bakamıyorum kendime. Tek gördüğüm kasvet oluyor. Umarım tarayıcılar benden daha iyidir. Çünkü eğer tarayıcı sadece belirsizliği görüyorsa, binlerce kez lanetlendim demek.
Bu yolu sadece ölüyken yürüyebilirim, çok az şey bilerek, ve o küçücük yanlış kırıntılarını benimseyerek."

Not For Want of Trying

Kafam çok karışık. Ben yalnız kalmak istedikçe etrafımdakiler bölünerek çoğalıyor sanki. Sonu gelmeyecekmiş gibi hiç. Ben insanevladına değer verdikçe sadece sorun olacaklar benim için.

Karma? İnanmıyorum ben buna babaçi. İyi bir insanım lan ben? Hayata karşı da hep pozitif oldum. Nefret etmedim hiç kimseden, hâlâ da etmiyorum. Ama hayatın bana geri dönüşü sadece daha fazla sıkıntı oluyor.
Oysa sadece biraz yalnız kalmak istiyorum. Gözlerimi kapattığımda dinlenebilmek istiyorum. Sabah uyandığımda "farklı gün, aynı b.ktan şeyler" dememek istiyorum.

Ben bir şeyleri değiştirmek için çarklarımı döndürdükçe etrafımdakiler dişlileri kırıyormuş gibi geliyor bazen. Kuruntu gibi, kibir gibi biraz da.

Müziğin sesini bile kökleyemiyorum be blog...

...save me...